ေၾကာက္စိတ္

အူ၀ဲ ဆိုတဲ့ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားသံနွင့္အတူ လူ႕ေလာကႀကီးထဲ မိမိတို႕ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕စြာ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾက၏၊ ပဋိသေႏၶမ်ိဳးေစ့မွာ ကပ္ၿငိပါလာေသာ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႕မႈက လူ႕ေလာကသစ္ထဲ စတင္ေျခခ် ခ်ိန္မွာဟန္မေဆာင္နိုင္ပဲ ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားေတာ့သည္၊ လူ႕ဘ၀ရဲ့ ဒုကၡဇာတ္လမ္းတဲြႀကီးကို အူ၀ဲ ဆိုတဲ့ ငိုခ်င္းရွည္ႀကီးနွင့္ စတင္ဖြင့္လွစ္လိုက္ၿပီဆိုပါေတာ့........

အေတြးမၾကြယ္ေသာ ကေလးငယ္တစ္ဦးရဲ့ နွလံုးသားနုနုထဲ ခိုင္ခန္႕စြာ အျမစ္တြယ္ကပ္ပါလာေသာ အေၾကာက္
တရားကို ဖံုးဖိဖို႕ အလြန္ခက္လွပါ၏၊ အသြင္သဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေျခာက္လွန္႕ ျပေနေသာ ေၾကာက္စရာ ကမၻာ
ႀကီးထဲမွာ က်ားေရွ႕ ေရာက္ေနေသာ ယုန္သူငယ္လို ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ရ၏၊

အခ်င္းခ်င္းပြတ္တိုက္ ထိခတ္မႈ အၾကမ္းစား အာရုံေတြေအာက္မွာ စုိးထိပ္ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ့ရတာ လူမမယ္အရြယ္
ကတည္းကပါ။ မိဘကို ေၾကာက္ရ, ဆရာသမားမ်ားေၾကာက္ရ, နာနာဘာ၀ဆိုတာေတြကို ေၾကာက္ရ, ပတ္၀န္း
က်င္အသိုင္းအ၀န္းကိုုေၾကာက္ရနဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္စြာ ေနေပမယ့္ အထီးက်န္
အေဖာ္မဲ့မႈက တေစၦတစ္ေကာင္အလား ေျခာက္လွန္႕ေနေတာ့လည္း ေၾကာက္ရျပန္၏၊

ဇြတ္အတင္း ေမာင္းထုတ္ေပမဲ့ ထြက္ေျပးမသြားတဲ့ အေၾကာက္တရားက မိမိတို႕ စိတ္၀ိညာဥ္ကို လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားလြန္း၏။ မိမိတို႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ခရီးလမ္းမွာ လႈိုင္းထၾကြင္းက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သုခ, ဒုကၡ လႈိုင္းလံုး မ်ားမို႕ ျပန္လွည့္ေရတြက္ ၾကည့္မိေတာ့ အလိုမက်မႈေတြသာ ထင္စြဲမွတ္မိေနတတ္၏၊ ေဒါသက ပရိယာယ္ ဆင္ျပီး အလိုမက်မႈ, မေက် နပ္မႈ, အေၾကာက္တရားမ်ား စသည္ နာမည္တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ စိတ္အ နာေပါက္ ေတြ ျဖစ္ေစ၏၊

ေရွ႕လာမယ့္အနာဂတ္ကမ္းစပ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ေတာ့လည္း မေရရာမႈ နွင္းထုေတြၾကားမွာ မႈန္၀ါး၀ါးနွင့္ ပစၥဳပၸန္ယိုင္နဲ႕နဲ႕၀ါးလံုးတိုင္ ေပၚမွာ ဘီလူးဆိုင္းနွင့္ အျပိဳင္ကျပေနရေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈမ်ားက တစ္ေငြ႕ေငြ႕ ကၽြမ္းေလာင္ေန၏။

ဆရာသမားမ်ားရဲ့ ေခ်ာင္းဟန္႕သံက မေကာင္းတာလုပ္ေနေသာ တပည့္အတြက္ အေျမွာက္နွင့္ ပစ္လိုက္သလို
ေျခာက္ျခားရ၏၊ ေလေျပေလညွင္းက သာသာေအးေအး တုိက္ခတ္ေပမယ့္ သစ္ရြက္ေတြကုိက ေၾကာက္အား
ႀကီးလြန္းသည္၊ တဖြဲဖြဲေၾကြက်ေနလိုက္တာ ရြက္ေၾကြမိုးမ်ား ရြာခ်ေနသလိုပါပဲ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္ခဲနွင့္ အသာ ပစ္လိုက္ရံုရွိေသး ကန္ေရျပင္တစ္ခုလံုး ေဘာင္ဘင္ခတ္ရတယ္လို႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္လည္း တုန္လႈပ္
ေၾကာက္ရြံ႕လိုက္တာ လြန္ပါေရာ။

ငါ့တပည့္ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဟု ဆရာဘုန္းႀကီးက ေမးေတာ့ တပည့္ေတာ္ မပါပါဘူးဘုရား ဟု တပည့္ျပန္ေျဖ
သံၾကားဖူး၏၊ တကယ္တမး္က်ေတာ့ မိမိတို႕ တစ္ေတြသည္ မ်က္မျမင္ အေၾကာက္တရားေပၚ ခြစီးၿပီး ခပ္တည္တည္နွင့္ ေခါင္းေထာင္မာန္၀င့္ေနသလိုပင္။

ကမၻာၾကီးကို ဗံုးေထာင္ခြဲလိုက္သလို ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကေသာ ကမၻာစစ္ႀကီး (၂)ခု အေၾကာင္း မိမိတို႔ ဘယ္ေမ့လို႔ရမွာလဲ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္မ်ား ပ်က္သုဥ္းေစနိုင္ေသာ စစ္ပြဲႀကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာျခင္းအေၾကာင္းရင္း
မ်ားကို ပညာရွင္မ်ား ျပန္လည္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ၾက၏၊ ေကာက္ခ်က္ခ်မိေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာထဲက အေရး
ပါေသာ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုကား အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္ရ၏ဟု အတည္ျပဳထားၾက၏။

စစ္ႀကီးျဖစ္လာလွ်င္ လူေတြအားလံုး အတိဒုကၡေရာက္ၾကမွာ သိၾကတာေပါ့၊ စစ္ကို မည္သူမွ် မလိုလားၾကဘူးေလ
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္နိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကုိ အတင္းအဓမၼ သိမ္းပိုက္ခံရမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ၾက၏၊ ထိုအေၾကာက္တရား
ေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးအတြက္ လက္နက္ေတြ အၿပိဳင္တပ္ဆင္ၾကသည္၊ သူ႔ထက္ငါ စစ္ပြဲေတြစည္းၾက အစြမ္းထက္ လက္နက္ေတြ အၿပိဳင္တပ္ဆင္ၾကေတာ့ သူ႔ကို ငါမယံု ငါ့ကိုသူမယံုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေၾကာက္လုပ္
လုပ္လိုက္ေသာ လူသတ္စစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္လာရေတာ့သည္။

ပထမကမၻာစစ္မွာ က်ဆံုးေသာ စစ္သား (၁၀) သန္း
ေသျပီးသူဟု ယူဆသူ (၃) သန္း
စစ္သံုးပန္း (၁၃) သန္း
မိဘမဲ့ကေလး (၉) သန္း
မုဆိုးမျဖစ္သြားသူ (၅) သန္း
ဒုတိယကမၻာစစ္ပဲြမွာ ေသဆံုးသူေပါင္း (၅၅) သန္းရွိၿပီး စာရင္းမပါေသဆံုးသူမ်ား အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္သူမ်ား

ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္သူမ်ားက မေရမတြက္နုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလြန္းလွသည္၊ ရက္စက္စြာ နွိပ္စက္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ အေၾကာက္တရားသည္ စစ္ပြဲမ်ားကို ေတာင္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းနိုင္စြမ္းရွိ၏၊

အဆံုးအစမဲ့ ေသြးပင္လယ္ႀကီးမ်ားရဲ့ စတင္စီးဆင္းရာသည္ အေၾကာက္တရားမွ ျဖစ္ေန၍ ကမၻာေပၚမွာ ေၾကာက္
စရာ အေကာင္းဆံုးရန္သူသည္ " အေၾကာက္တရား " ဟုပင္ ဆိုရမည္ မဟုတ္ေလာ...........
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္သစ္ဆင္းရဲ့ " ေၾကာက္စိတ္ " ဟူေသာ ကဗ်ာကို သတိရမိ၏၊

ဘ၀ခရီးအတြက္
ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုုးအရာဟာ
အေၾကာက္တရားပါ၊
ကေလးငယ္ရဲ့ ရင္ထဲကုိ
ေၾကာက္စိတ္သြင္းေပးလုိက္တာဟာ
အနာဂတ္ကို ေျမျမဳပ္သျဂႌဳဟ္ဖို႔
က်င္းတူးေပးလိုက္ျခင္းပါပဲ၊
(၂၁) ရာစု တံခါး၀မွာ
စာတမ္းတစ္ခု ခ်ိတ္ထားတယ္၊
"ေၾကာက္တတ္သူ မ၀င္ရ" တဲ့။

ထိမိျပတ္သား ရိုးစင္းစြာ ေရးထားေသာ ကဗ်ာစာသားမ်ားက မ၀ံ့မရဲ ငယ္ရြယ္သူ နွလံုးသားမ်ားကို ရဲေဆး
တင္ေပးေနသည္ဟု ၀န္ခံရမွာပါ။

သဘာ၀ေလာကႀကီးကိုက အလင္းနဲ႔ အေမွာင္၊ အေပ်ာ့နဲ႔ အမာ၊ အေအးနဲ႔အပူ၊ ရွင္သန္ျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔မုန္းျခင္း၊ အေကာင္းနဲ႔အဆိုး ဒြန္တြဲဖြဲ႔ယွက္ထားတာဆိုေတာ့ ရွိသင့္ထားသင့္ေသာ အေၾကာက္တရား မရွိသင့္မထားသင့္ေသာ အေၾကာက္တရားဟူ၍ ကြဲျပားျခားနားမႈရွိတာေပါ့။

ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္မ်ားမွာ အေၾကာက္တရား ေလးမ်ိဳး ေဖာ္ျပပါရွိသည္။
၁။ ။ စိတ္၏ေၾကာက္လန္႔ျခင္း (စိတၱဳၾတာသဘယ)၊
၂။ ။ ဉာဏ္နွင့္ယွဥ္ သိျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္း (ဉာဏဘယ)၊
၃။ ။ ေၾကာက္ဖြယ္အာရံုကို ေတြ႔ျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္း (အာရမၼဏဘယ)၊
၄။ ။ မေကာင္းမႈမွ ေၾကာက္ျခင္း (ၾသတၱပၸဘယ)။

ရွင္သန္ေမြးဖြားလာသူတိုင္းကို ကံတရားက ေပးလိုက္ေသာ အေမြဆုိးေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ ျဖစ္၏၊ နွလံုးသားထဲ အလုိလိုစိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔တတ္ေသာ ဗီဇေၾကာက္စိတ္ကုိ စိတ္၏ေၾကာက္လန္႔ျခင္း ဟု သတ္မွတ္ထား၏။

ဓားသြားေပၚကပ်ားရည္စက္လို သုခနွမ္းေစ့ေလးမ်ားကို ပါးပါးျဖဴးထားေပမယ့္ ထုထည္ႀကီးမားလွေသာ ဒုကၡႏြံ
အိုင္ထဲ ကၽြံ၀င္နစ္ျမဳပ္ေနသူမ်ားအတြက္ မတည္ၿမဲမႈ ဆင္းရဲမႈ အစိုးမရမႈ လကၡဏာမ်ား ဉာဏ္ရွင္လွ်င္ ထင္သာ
ျမင္သာရွိပါ၏၊ သာမာန္ အသားမ်က္လံုးနဲ႔သာ ျမင္လွ်င္ေတာ့ ဒုကၡတြင္းနက္ႀကီးထဲ နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္း မျမင္နုိင္ပါ။

သို႔ေသာ္ ကိုိယ့္ေျခေထာက္ကို ကိုယ္ျပန္ရိုက္ခ်ိဳးထားသလို ကိုယ့္အာသာ ရမၼက္ေတြ, ေၾကာက္စိတ္ေတြကို အနိစၥ
ဒုကၡ, အနတၱ ဒုတ္သံုးေခ်ာင္းနဲ႔ ျပန္ရိုက္ခ်ိဳးထားသူေတြအတြက္ အရာအားလံုး အက်ိဳးမဲ့မ်ားသာ ေၾကာက္စရာ
ေကာင္းေသာ မတည္ၿမဲမႈမ်ားသာ၊ ဤအသိအျမင္ကို သိျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္းဟု ေခၚ၏။

ဒုကၡအညစ္အေၾကးကို တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာလိုသူမ်ားအတြက္ အသိနွင့္ ၿငီးေငြ႔ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းသည္ စင္ၾကယ္
ျခင္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ျဖစ္၏။

ထင္သာျမင္သာေသာ အထိတ္တလန္႔ ျမင္ကြင္း အလန္႔တၾကား အသံမ်ားစေသာ အနိ႒ာရံု အာရံုၾကမ္းေတြ
ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္သေဘာကို ေၾကာက္စရာအာရံုကို ေတြ႔ျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္းဟု ပိုင္းျခားသတ္မွတ္
ထား၏။
ဘုရင္ၾကြလာတာျမင္ေတာ့ ကမ္းပါးမွာ ငါးမွ်ားေနေသာ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါး ငါးမွ်ားတံကို ပစ္ခ်ထြက္ေျပးသြား၏။
ထိုကိုယ္ေတာ္ပစ္ခ်သြားေသာ ငါးမွ်ားတံကို ၾကည့္ၿပီး ဘုရင့္မွာ သဒၶါတရားေတြေပါက္ၿပီး ဆြမ္းအုပ္ေတြ ပို႔လွဴဒါန္း
ခိုင္း၏၊ နားမလည္ေအာင္ ျဖစ္ေနေသာ မွဴးမတ္မ်ားကို ဒီကိုယ္ေတာ္ မေကာင္းမႈလုပ္ေနေပမဲ့ မေကာင္းတာလုပ္
ရာမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ၾသတၱပၸသူေတာ္ေကာင္းတရား ရွိတယ္၊ ဒီတရားကို ၾကည္ညိဳလို႔ ငါလွဴဒါန္းတာ လို႔
မိန္႔ေတာ္မူမွ အားလံုး ေလာကမွာ ၾသတၱပၸတရား အေရးႀကီးေၾကာင္း နားလည္ သြားၾက၏။

ေလာကႀကီးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ေလာကပါလတရား(၂) ပါးသည္ အရွက္တရား(ဟိရီ)နွင့္
အေၾကာက္တရား (ၾသတၱပၸ) ပင္ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ေခြး ဆိတ္ သိုးမ်ားလို အရွက္ အေၾကာက္တရား မရွိေတာ့ဘူး
ဆိုလွ်င္ ေလာကလူ႔ေဘာင္ထဲမွာ မိၾကီး မိေထြး ေဒၚႀကီး ေဒၚေလး ဦးႀကီး ဦးေလး ဘႀကီး ဘေဒြးဆိုတာ ဘယ္မွာ
ရွိနိုင္ေတာ့အံနည္း၊ ရိုေသေလးစားမႈ ဂါရ၀တရား မ်ား တေျဖးေျဖး ထြက္ခြာ သြားလွ်င္ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းမႈမ်ား
ယုတ္မာမႈမ်ား အစားထုိး ၀င္ေရာက္လာမည္။

ဂါရ၀တရား၏ အေၾကာင္း အတိတ္သမိုင္းေဟာင္း စာအုပ္မ်ားမွာသာ ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ဖတ္ၾကရေတာ့မည္။ အရွက္ အေၾကာက္တရားနွစ္ပါးက ဖန္ဆင္းေစာင့္ေရွာက္ထား၍သာလွ်င္ မိဘနွင့္သားသမီး၊ ဆရာနွင့္တပည့္၊ ရိုေသ ေလးစားထုိက္သူမ်ား ပူေဇာ္ထုိက္သူမ်ား လူ႔ေလာကမွာ ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းပင္။

တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ တိရစ ၦာန္တို႔ထက္ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေနျခင္းပင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မေကာင္း
မႈမွ ေၾကာက္ျခင္း ၾသတၱပၸတရားကို သူေတာ္ေကာင္းမ်ား က်င့္သံုးေသာ က်င့္ထံုးဥပေဒသဟု ပညတ္ထားၾက၏။

အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ အေၾကာက္တရားသည္ ေဒါသပင္ျဖစ္၏၊ အေၾကာက္တရား လႊမ္းမိုးလာလွ်င္
အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုးကို မသိနိုင္၊ ဓမၼနွင့္ အဓမၼကို ခြဲျခား၍ မျမင္နိုင္၊ ေၾကာက္စိတ္၀င္လာေသာ
အခါ အသိဉာဏ္ မိုက္ကန္းသြားေတာ့၏ဟု ေၾကာက္စိတ္ကင္းေသာ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားခဲ့၏။

အေၾကာက္တရားေလးမ်ိဳးထဲတြင္ ဗီဇစိတ္၏ ေၾကာက္တတ္မႈကို ေျဖာက္ရခက္ေပမဲ့ မတရားနည္းလမ္းနွင့္ ၿခိမ္း
ေျခာက္မႈကိုေတာ့ မေၾကာက္မိဖို႔ သတိထားရမည္၊ အေၾကာက္နွင့္ အရႈံးက တြဲစပ္ေန၍ ေၾကာက္တတ္သူမ်ား
ဘ၀တိုက္ပဲြမွာ ရႈံးနိမ့္သြားတတ္ၾက၏။

ေလာကဓံမုန္တိုင္းထန္လာလွ်င္ မေၾကာက္တရားကသာ ေက်ာက္သားေက်ာက္တိုင္ပမာ ခိုင္ခန္႔တည္ျငိမ္စြာ
ျပန္ရင္ဆိုင္တတ္၏၊ သိျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္းသေဘာကို ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္း ေကာင္းသထက္ေကာင္းဖို႔ က်င့္သံုး
သင့္၏။

သတၱ၀ါမ်ားကို အခ်ိန္တိုင္း ကုတ္ျခစ္စားေသာက္ေနေသာ အို နာ ေသ ဘီလူးႀကီးသံုးေကာင္ေဘးမွ ေၾကာက္ရြံ႕
ထိတ္လန္႔ၾကလွ်က္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းကို ရွာေဖြသင့္သည္၊ မေကာင္းမႈမွ ေၾကာက္ျခင္းကို မိမိတို႔ နွလံုးသား
ထဲ စြဲျမဲေအာင္ က်ိဳးစားတည္ေဆာက္လွ်က္ ဘုရားစေသာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား တန္ဖိုးထားေသာ ေလာက
ပါလတရားကို တျမတ္တနိုး တန္ဖိုးထားသင့္ေပ၏၊

ေၾကာက္သင့္သည္ကို ေၾကာက္လွ်က္ မေၾကာက္သင့္သည္ကို မေၾကာက္မိဖို႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ခပ္ရဲရဲ ခရီး
ဆက္နိုင္ဖို႔ မိမိတို႔ အတြက္ အထူးလိုအပ္လာၿပီေလ.........

မေကာင္းမႈမွ မေၾကာက္သူကို
ပညာရွင္မ်ား မခ်ီးမြမ္း။
ရဲရင္စြာ မေကာင္းမႈ ျပဳသူကို
ပညာရွိမ်ား ကဲ့ရဲ့ၾက၏၊
သူေတာ္ေကာင္းတရားဟူသည္
သံသရာေဘးကို ေၾကာက္၍
မေကာင္းမႈ မျပဳ။

ဗုဒၶ
သံ. ၁. ၂၁

ရည္ညြန္း။ ။ သဂါထာ၀ဂၢ၊ နိဒါန၀ဂၢသံယုတၱပါဠိ၊ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္း

ရွင္နိုဘယ္
စီးဆင္းဆဲ ဓမၼျမစ္တစ္ဆင္းမွ